Κάποτε μου λέει μια φίλη , αφού το χεις γιατί δεν γράφεις ; και τι να γράψω; αναρωτήθηκα , που να το γράψω και γιατί να να γράψω στην τελική ανάλυση. Πέρασαν τα χρόνια και τελικά βρήκα αυτό το blog που έλεγε πες την δικιά σου ερωτική ιστορία , μα δεν είναι (;) και τόσο ερωτική σκέφτηκα. Μετά λέω εντάξει , εγώ θα την στείλω και ότι θέλουν ας κάνουν.Δεν ξέρω ποιος θα την διαβάσει , όσοι μπήκατε (όσες) στον κόπο ευχαριστώ εκ των προτέρων (αν και εφόσον δημοσιευτεί) .
Η ιστορία ξεκινά όταν εγώ ήμουν 22 χρονών , ήδη 3 χρόνια φοιτήτρια στην Θεσσαλονίκη , πολύ ερωτική πόλη και με πολλές φοιτητοπαρέες. Εγώ κατάγομαι από Κέρκυρα . Είχα γνωρίσει πολλούς επίδοξους εραστές αλλά όσο κι αν το παιχνιδάκι είχε ενδιαφέρον στην αρχή χαλούσε στο τέλος γιατί όλοι να περάσουν καλά ήθελαν και μετά μια μόνιμη και ανυπόφορη εξαφάνιση , τόσο ώστε να αποφασίσω να μην ξανακάνω τίποτα της μιας βραδιάς ή τέλος πάντων κάτι που θα ήξερα από την αρχή ότι θα τέλειωνε νωρίς και άδοξα.
Η κολλητή μου , εκεί στην Θεσσαλονίκη καταγόταν από την Ρόδο, και θα έρχονταν κάποιοι φίλοι της και φίλες της να την δουν , το ένα παιδί μάλιστα ερχόταν μόνιμα γιατί τον είχαν δεχτεί για μεταπτυχιακό στα οικονομικά , ο Αντρέας . Ήρθαν, λοιπόν , και συνεννοηθήκαμε να βγούμε το βράδυ να τους δείξουμε την πόλη αφού κανείς τους δεν είχε έρθει μέχρι τότε στην Θεσσαλονίκη και ο Αντρέας να πάρει μια ιδέα για την πόλη που θα έμενα τα υπόλοιπα 2 χρόνια τουλάχιστον .Από την πρώτη στιγμή που γνώρισα τα παιδιά , ο Αντρέας έκανε την διαφορά γι αυτό τον λόγο ήμασταν και πιο κοντά σχετικά . Ίσως το ότι δεν ήταν παιδάκι αλλά ας πούμε σχετικά ώριμος εμένα με γέμιζε , ήταν 27 χρονών . Είχαμε πολύ καλή επικοινωνία , αλλά ποτέ δεν έδειξε ούτε έδειξα κάτι το ερωτικό . Ήμασταν σε φιλικό επίπεδο . Πέρασαν οι μέρες τα παιδιά έφυγαν για Ρόδο και ο Αντρέας ταχτοποιήθηκε στο καινούριο του σπίτι το οποίο το είχαμε βρει εγώ με την φίλη , αφού αυτός δεν μπορούσε να πηγαινοέρχεται .
- Κορίτσια ωραίο το σπίτι ποια το βρήκε
- Η Κορίνα , είπε η φίλη μου κοιτάζοντας με το ύπουλο βλέμμα στο μέρος μου
-Μαζί το βρήκαμε Αντρέα
- Ψέμματα λέει , αυτή το βρήκε , έψαχνε κάθε βράδυ στο ιντερνετ , από βαρεμάρα μην φανταστείς
- Ρε τι λες του παιδιού καμία σχέση
Αυτός απλά γελούσε , η φίλη μου δεν ήξερε καν ότι μου αρέσει ο Αντρέας , δεν ήθελα να μπλέκω φιλικά με προσωπικά , ήταν κολλητή μου και ήταν κολλητός της.
-Έλα Αντρέα , τι κάνεις , έχω μείνει Θεσσαλονίκη για την πτυχιακή , αν θες πάμε για κανένα καφέ
-Δηλαδή διαβάζεις;
-Ναι πρέπει να πάρω πτυχίο
-Ωραία , πάμε για καφέ και μετά να διαβάσουμε μαζί
-Οκ
Ήμουν σίγουρη ότι πρόκειται για υπονοούμενο. Ετοιμάστηκα λες και πήγαινα πρώτο ραντεβού. Πήρα και τα βιβλία για καμουφλάζ.
Πάμε στην Αριστοτέλους σε μια καφετέρια . Κάθεται απέναντι . Μιλούσαμε για άσχετα .. σχολή , διάβασμα , πτυχίο , άγχη , καμία επαφή. Αφού κάτσαμε κανένα 2ωρο , φύγαμε για το σπίτι του , που πίστευα ότι θα γίνει το μοιραίο
-Λοιπόν Κορίνα σε βολεύει γραφείο , καναπέ , κρεβάτι ;
-Τι;
- Λέω που σε βολεύει να διαβάζεις;
-Α, δεν έχω πρόβλημα όπου να ναι
-Οκ πάω γραφείο κάτσε όπου θες
Κάθισα κι εγώ στον καναπέ πήρα και μια κουβέρτα και άρχισα να βρίζω την τύχη μου κοιτώντας το ταβάνι και να προσπαθώ να εξηγήσω τι κάνω λάθος ή τέλος πάντων τι έχω παρεξηγήσει. Μάταιο . Δεν έβγαζα άκρη , προτίμησα να κυκλώσω καμία πηγή για την εργασία. Τον κοιτούσα που διάβαζε και τρελαινόμουν. Μετά από 3 ώρες του λέω
- Ρε συ φεύγω πήγε 12 πως θα γυρίσω σπίτι ;
-Έλα ρε κοιμάσαι εδώ σιγά
Από μέσα μου έβραζα αλλά δεν θα γινόταν να ζήσω πάλι το ίδιο σκηνικό να περιμένω να κάνει κίνηση κι εγώ '' και καλά να κοιμάμαι''
- Άστο μωρέ , ταλαιπωρία , πάω . Θα τα πούμε μέχρι την Παρασκευή που θα φύγω ε;
- Ναι ! Κανόνισε καφέ
Αφού κοπανούσα το χέρι μου στους τοίχους έφυγα. Πήγα σπίτι . Έκανα μπάνιο. Και άρχισα να προσπαθώ να βγάζω από το μυαλό μου τον Αντρέα . Δύσκολο . Αλλά αποφάσισα να μην ξαναβγω μαζί του , τουλάχιστον τώρα που δεν είναι η φίλη μου.
Με πήρε τηλέφωνα , για καφέ , αλλά του έλεγα ότι πρέπει να παραδώσω κομμάτια της πτυχιακής και ότι δεν προλαβαίνω. Έτσι έφυγα από την Θεσσαλονίκη. Μετά τις Γιορτές γυρίσαμε πίσω όλοι την ίδια μέρα. Αφού ευχηθήκατε στο αεροδρόμιο χρόνια πολλά και τα σχετικά , πολύ τυπικά , φύγαμε για Θεσσαλονίκη . Αυτός καθόταν σε άλλη σειρά γιατί είχε κλείσει με έναν φίλο του και δεν χωρούσαν στην δικιά μας.
-Ρε σ Κορίνα τι παίχτηκε με τον Αντρέα και δεν μιλιέστε και πολύ;
-Γιατί τι σου είπε;
-Τίποτα γι αυτό σε ρωτάω , όχι ότι τον ρώτησα αλλά όταν του είπα τι κάνατε στην Θεσσαλονίκη που έφυγα , μου είπε για έναν καφέ που πήγατε και μετά λέει εξαφανίστηκες συν ότι τώρα που είπατε χρόνια πολλά ήταν λες και λέγατε συλλυπητήρια.
-Χαχαχα, όχι ρε απλά είχα με την πτυχιακή θέματα και τώρα σου φάνηκε . Καμία σχέση.
Τι να της πω ότι νόμιζα ότι με γούσταρε και ότι προσπαθώ να ξεκολλήσω ;;;!!
Επιτέλους φτάσαμε, εμένα ήταν το τελευταίο εξάμηνο , ξενοίκιαζα τον Ιούνη , δεν είχα αφήσει και πολλά μαθήματα , ουσιαστικά την πτυχιακή είχα . Αποφάσισα λοιπόν , ότι θα περάσω καλά μέχρι να φύγω , αφού πρώτα περάσω όλα τα μαθήματα τον Φλεβάρη ώστε να έχω μόνο την πτυχιακή για Ιούνιο . Αυτό έκανα , στρώθηκα δεν σήκωσα κεφάλι και πέρασα όλα τα μαθήματα. Ο Αντρέας είχε τα δικά του με την σχολή , η φίλη μου διάβαζε , είχε πολλά μαθήματα , οπότε χαθήκαμε για περίπου ένα μήνα που κρατούσε η εξεταστική .
Όταν τέλειωσε , (τέλη Φλεβάρη περίπου) αποφασίζουμε να βγούμε για να το γιορτάσουμε ! Ο Αντρέας δεν θα ερχόταν μαζί μας , είχε διάβασμα , έλεγε. Βγαίνουμε με την φίλη μου , πίνουμε , περνάμε καλά και γνωρίζουμε 2 παιδιά από την Θεσσαλονίκη. Αν και είχα πει ότι δεν θα έκανα κάτι εφήμερο σκεφτόμουν εκείνο το βράδυ να το κάνω μόνο και μόνο επειδή είπα τελευταίο εξάμηνο και για να ξεκολλήσω από τον Αντρέα . Μόνο αριθμό πήρα τελικά τίποτα παραπάνω. Την επομένη θα πηγαίναμε για καφέ με τον Αντρέα . Αφού του είπαμε πως τα περάσαμε , όταν του αναφέραμε για τα 2 παιδιά , νευρίασε , μαζί μου.
- Καλά εσύ δεν έλεγες ότι δεν κάνεις κάτι με κάποιον γιατί δεν θες ξεκινάς κάτι που ξέρεις ότι δεν έχει μέλλον;
-Ναι ρε Αντρέα αλλά τελευταίο εξάμηνο , φεύγω τον Ιούνη ας περάσω λίγο καλά , γι αυτό πέρασα όλα τα μαθήματα τώρα.
- Δεν ξέρεις τι θες μάλλον , και τι θα κάνεις τώρα;
- Θα βγω μαζί του ;
- Καλά εντάξει
- Ρε Αντρέα εσένα τι σε νοιάζει τι θα κάνει η Κορίνα ;είπε η φίλη μου με πολύ αυστηρό ύφος.
-Δεν με νοιάζει την γνώμη μου λέω
- Η οποία είναι ; απάντησα εγώ
-Να κάτσεις στα αυγά σου . Είπε γελώντας
- Πολύ αστείο ρε Αντρέα , είπα σοβαρή
Φύγαμε κακήν κακώς , δεν πήρα ποτέ τηλέφωνο αυτό το παιδί , ο Αντρέας ηρέμησε γιατί του είπα ότι διέγραψα τον αριθμό και ότι τελικά είχε δίκιο, αν και δεν είχα καταλάβει το λόγο που είχε τσαντιστεί.
Πέρασε σχεδόν ένας μήνας.. έφτανε Πάσχα , και επειδή πάλι η φίλη μου θα έφευγε μια εβδομάδα νωρίτερα θα βγαίναμε να χαιρετηθούμε .Αυτή την φορά όμως θα ερχόταν και ο Αντρέας μαζί μας .
Πάμε σε ένα μαγαζί , παραλιακό της Θεσσαλονίκης και αφού είχαμε πιει τα ποτάκια μας να σου μπροστά μας τα 2 παιδιά από τότε ( η Θεσσαλονίκη όσο μεγάλη και να είναι δεν είναι τόσο ώστε να μην βρεθείς πάλι με τους ίδιους ανθρώπους ). Η φίλη μου του το είπε του Αντρέα και αυτός απλά με κοιτούσε και ήρθε και μου είπε
- Δεν πιστεύω να κάνεις καμιά βλακεία
-Γιατί τι σε νοιάζει εσένα τι θα κάνω εγώ , μπορεί και να κάνω , ελεύθερη είμαι
- Αυτό που σου είπα , μην κάνεις σε προειδοποίησα
- Σιγά ρε Αντρέα, γκόμενος μου είσαι και τρελαίνεσαι, δες καμιά εδώ πέρα και άσε με εμένα
Δεν απάντησε τίποτα και πήγε στη θέση του . Η φίλη μου εντομετάξυ είχε πιάσει κουβέντα με τον έναν (αυτόν που της την είχε πέσει τότε) αλλά είχαν πάει πιο πέρα , θα έλεγα ότι κόντευαν να βγουν από το μαγαζί . Ο άλλος , ήταν με μια άλλη παρέα και άρχιζε να πλησιάζει . Ο Αντρέας ήταν μόνος του και απλά κοιτούσε τι θα κάνω. Όταν ήρθε ο άλλος , μου πιασε την κουβέντα για κανένα τέταρτο του στυλ , που χάθηκα , τι κάνω , γιατί δεν τον πήρα τηλέφωνο πλησιάζοντας απειλητικά προς το πρόσωπό μου και εκεί που λέω έλα Κορίνα κάντο , ένα χέρι με τράβηξε και ήταν ο Αντρέας .
-Συγγνώμη λίγο , μας λέει και στους δύο με πολύ ευγενικό ύφος , να σου πω λίγο ;
- Ναι , τι θες ρε Αντρέα
- Να φύγουμε , έλα άστον , πάμε , θέλω να σου μιλήσω
-Τώρα σου ρθε να μου μιλήσεις , μου τα λες αύριο και σορρυ που σε γράψαμε αλλά καταλαβαίνεις.
- Ρε Κορίνα , πας καλά συ λέω είναι πολύ σοβαρό , θέλω να σου μιλήσω τώρα
- Καλά πήγαινε έξω κι έρχομαι
-Όχι μαζί θα φύγουμε
-Καλά ρε Αντρέα , καλά
Όλα αυτά φυσικά τα λέγαμε στο αυτί
Πάω τον διώχνω με τρόπο τον άλλον και φεύγουμε ,η φίλη μας είχε πάει ήδη για ύπνο γιατί ήταν κουρασμένη και έτσι κι αλλιώς δεν έγινε τίποτα με τον άλλον .
Μπαίνουμε στο αμάξι
-Ωραία για πες μου τώρα το σημαντικό που κάναμε εναν χαμό να φύγουμε
-Όχι εδώ .
-Τι όχι εδώ ; Τότε πού;
-Σπίτι μου
Δεν είπα λέξη , δεν καταλάβαινα και πολλά . Πήγαμε σπίτι του κάθισε στον καναπέ και μου λέει με ενα διστακτικό ύφος
-Κοίτα από τότε που σε γνώρισα θυμάμαι την πρώτη σου κουβέντα ,'' Δεν ξανακάνω κάτι που θα ξέρω ότι δεν έχει μέλλον '' Έτσι λοιπόν ποτέ μου δεν σου είπα τι αισθανόμουν , γιατί ήξερα ότι δεν έχει μέλλον , ήξερα ότι θα φύγεις από την Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο , ήξερα ότι ήσουν φίλη με την Γιώτα (η φίλη μου) , αλλά δεν μπορώ θα σκάσω. Σε γουστάρω εδώ και 7 μήνες , και σε 2 μήνες φεύγεις , τουλάχιστον ότι κάνεις μην το κάνεις μπροστά μου . Αυτά τώρα μπορείς να πεις ό,τι θες μπορείς να μην πεις και τίποτα και να σε πάω σπίτι σου . Άμα θες πες το και στην Γιώτα τώρα τα έκανα έτσι κι αλλιώς μούσκεμα.
Έμεινα να τον κοιτάω σαν παγωτό λιωμένο. Δεν πίστευα αυτό που άκουγα. και μετά από κανα 2 λεπτά μίλησα
-Κι εγώ το ίδιο.
Με άρπαξε φιληθήκαμε και με ρώτησε αν θέλω να κοιμηθώ σπίτι του απόψε, κοιμηθήκαμε αγκαλιά
χωρίς να κάνουμε το παραμικρό. Την επόμενη μέρα σηκώθηκα , φάγαμε μαζί πρωινό , μεπήγε σπίτι μου με φίλησε και είπαμε ΄΄τα λέμε ''
Η φίλη μου δεν έμαθε τίποτα , έφυγε για Ρόδο , κι εγώ λόγω πτυχιακής έμεινα Θεσσαλονίκη για λίγες μέρες ακόμα.
Βγήκαμε για καφέ μιλήσαμε και αποφασίσαμε ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε αυτό που νιώθουμε χρίς να σκεφτόμαστε ότι σε 2 μήνες φεύγω . Και όντως βγαίναμε και κάναμε πράγματα λες και ήμασταν ζευγάρι . Όταν έφυγα για Κέρκυρα συνέχισε να με παίρνει τηλέφωνο ανυπομονώντας να με δει .
Γυρίσαμε Θεσσαλονίκη μ η φίλη μου δεν έμαθε τίποτα και μπροστά της ήμασταν πολύ προσεκτική , δεν ήξερα πως θα το πάρει . Στην εξεταστική , εγώ είχα μόνο ένα μάθημα , διαβάσαμε μαζί ακόμα κι ας μην ήξερε τίποτα από τα θεωρητικά τα δικά μου . Πηγαίναμε βόλτες χωρίς την φίλη μου γιατί είχε διάβασμα (αυτό μας βόλευε είναι αλήθεια ) . Την ημέρα που έπρεπε να παραδώσω την πτυχιακή ήρθε μαζί μου , οι δικοί μου δεν μπόρεσαν να έρθουν λόγω δουλειάς , (γονείς κλπ) , η φίλη μου έδινε μάθημα την ίδια μέρα και ώρα και ήρθε μόνο ο Αντρέας να με δει που την παρουσίαζα. Ένιωσα τόσο περήφανη και τόσο ωραία και σίγουρη που ήταν εκεί . Όμως ήρθε η μέρα που θα έφευγα.. Συγκεκριμένα , Τρίτη παρουσίασα , Παρασκευή έφευγα και Σάββατο θα έρχονταν οι δικοί μου με την μεταφορική να μαζέψουν τα πράγματα μου . Την Τετάρτη είχαμε βγει για φαγητό, εγώ και ο Αντρέας μ δεν είπαμε τίποτα σχετικό και εμένα μου φαινόταν πολύ μακρινό όλο αυτό . Την Πέμπτη όμως ... λύγισα .. άρχισα να κλαίω και να τον ρωτάω τώρα τι θα γίνει . Αποφασίσαμε ότι μαζί δεν γίνεται να είμαστε λόγω απόστασης και ήταν λογικό . Κλάμα αυτός κόντρα κλάμα κι εγώ . Πακετάραμε μαζί τα πράγματα και πέσαμε για ύπνο . Το πρωί σηκωθήκαμε, δεν πήρα πράγματα αφού θα έρχονταν να τα πάρουν όλα την επόμενη μέρα. Χαιρέτησα το σπίτι μου 4 χρόνια τώρα και πήγαμε για πρωινό. Στην φίλη μου είχα πει να έρθει αεροδρόμιο το μεσημέρι που θα έφευγα να την χαιρετήσω ( ότι δήθεν είχα δουλειές) .Πήγαμε για καφέ .. φαγητό .. σιωπή δεν μιλούσε κανείς μας . Μέχρι που έφτασε η ώρα της αποχώρησης , με πήγε στο αεροδρόμιο , μου έδωσε ένα μεγάλο και δυνατό φιλί , έναν φάκελο , και με αποχαιρέτησε με την υπόσχεση ότι κάπου θα ξαναβρεθούμε. Μου είχε πει τον φάκελο να τον ανοίξω όταν μπω στο αεροπλάνο. Νόμιζα ότι η καρδιά μου θα ξεριζωθεί και θα βγει έξω. Δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι δεν ξέρω πότε και αν θα τον δω και ότι πλέον δεν θα είμαστε μαζί .
Μπήκα στο αεροπλάνο , άνοιξα τον φάκελο , είχε ένα γράμμα και το δαχτυλίδι που μου είχε πέσει την πρώτη φορά τα Χριστούγεννα που είχα πάει σπίτι του , το χα ξεχάσει αυτό , ποτέ μου δεν το είχα αναζητήσει .
'' Να ξέρεις ότι για μένα θα σημαίνεις πάντα τόσα πολλά , δεν θα σε ξεχάσω ποτέ , έναν χρόνο πέρασα ανεπανάληπτα όμορφα μαζί σου , έδωσες στις στιγμές μου νόημα , θα ξανασυναντηθούμε , μην το ξεχνάς μικρή μου .. το δαχτυλίδι το είχα κρατήσει από τότε .. δεν το χρειάζομαι πια γιατί δεν έχω ανάγκη τα πράγματα με γέμισες με αναμνήσεις .. Να προσέχεις..''
Ξέρω ότι πλέον τέλειωσε το μεταπτυχιακό του και είναι κάπου στην Αγγλία και διδακτορικό .. μιλάμε που και που .. ούτε εγώ είχα κάτι σοβαρό από τότε αλλά ούτε και αυτός από ότι ξέρω .. Ίσως κάπου
κάποτε τυχαία ή όχι ξαναβρεθούμε ..
Θα σε θυμάμαι
Κορίνα.
Η ιστορία ξεκινά όταν εγώ ήμουν 22 χρονών , ήδη 3 χρόνια φοιτήτρια στην Θεσσαλονίκη , πολύ ερωτική πόλη και με πολλές φοιτητοπαρέες. Εγώ κατάγομαι από Κέρκυρα . Είχα γνωρίσει πολλούς επίδοξους εραστές αλλά όσο κι αν το παιχνιδάκι είχε ενδιαφέρον στην αρχή χαλούσε στο τέλος γιατί όλοι να περάσουν καλά ήθελαν και μετά μια μόνιμη και ανυπόφορη εξαφάνιση , τόσο ώστε να αποφασίσω να μην ξανακάνω τίποτα της μιας βραδιάς ή τέλος πάντων κάτι που θα ήξερα από την αρχή ότι θα τέλειωνε νωρίς και άδοξα.
Η κολλητή μου , εκεί στην Θεσσαλονίκη καταγόταν από την Ρόδο, και θα έρχονταν κάποιοι φίλοι της και φίλες της να την δουν , το ένα παιδί μάλιστα ερχόταν μόνιμα γιατί τον είχαν δεχτεί για μεταπτυχιακό στα οικονομικά , ο Αντρέας . Ήρθαν, λοιπόν , και συνεννοηθήκαμε να βγούμε το βράδυ να τους δείξουμε την πόλη αφού κανείς τους δεν είχε έρθει μέχρι τότε στην Θεσσαλονίκη και ο Αντρέας να πάρει μια ιδέα για την πόλη που θα έμενα τα υπόλοιπα 2 χρόνια τουλάχιστον .Από την πρώτη στιγμή που γνώρισα τα παιδιά , ο Αντρέας έκανε την διαφορά γι αυτό τον λόγο ήμασταν και πιο κοντά σχετικά . Ίσως το ότι δεν ήταν παιδάκι αλλά ας πούμε σχετικά ώριμος εμένα με γέμιζε , ήταν 27 χρονών . Είχαμε πολύ καλή επικοινωνία , αλλά ποτέ δεν έδειξε ούτε έδειξα κάτι το ερωτικό . Ήμασταν σε φιλικό επίπεδο . Πέρασαν οι μέρες τα παιδιά έφυγαν για Ρόδο και ο Αντρέας ταχτοποιήθηκε στο καινούριο του σπίτι το οποίο το είχαμε βρει εγώ με την φίλη , αφού αυτός δεν μπορούσε να πηγαινοέρχεται .
- Κορίτσια ωραίο το σπίτι ποια το βρήκε
- Η Κορίνα , είπε η φίλη μου κοιτάζοντας με το ύπουλο βλέμμα στο μέρος μου
-Μαζί το βρήκαμε Αντρέα
- Ψέμματα λέει , αυτή το βρήκε , έψαχνε κάθε βράδυ στο ιντερνετ , από βαρεμάρα μην φανταστείς
- Ρε τι λες του παιδιού καμία σχέση
Αυτός απλά γελούσε , η φίλη μου δεν ήξερε καν ότι μου αρέσει ο Αντρέας , δεν ήθελα να μπλέκω φιλικά με προσωπικά , ήταν κολλητή μου και ήταν κολλητός της.
Βγαίναμε, πηγαίναμε για καφέ , πάντα μαζί με την φίλη μου , και είχαμε άριστη επικοινωνία , ταιριάζαμε τόσο πολύ που για πλάκα πολλές φορές η φίλη έλεγε'' ρε εσείς είστε ταιριάζετε , αμα ήσασταν ζευγάρι θα σας ζήλευα λίγο'' φυσικά πάντα γελούσαμε.
Γίνονταν διάφορα σκηνικά αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να πω τι αισθάνομαι και το χειρότερο ήταν ότι εγώ αισθανόμουν όλο και περισσότερα και αυτός από την πλευρά του ανοιγόταν όλο και περισσότερο . Ποτέ δεν είχε αναφέρει κάτι για κοπέλα οπότε υπέθετα ότι δεν είχε . Και όντως ρώτησα την φίλη , και καλά από περιέργεια και μου το επιβεβαίωσε ότι ήταν σχεδόν 1 χρόνο χωρισμένος. Και πάλι όμως δεν είπα τίποτα.
Έφτασαν Χριστούγεννα , η φίλη μου πάντα συνήθιζε να φεύγει μια εβδομάδα πριν τις διακοπές για Ρόδο . Έτσι και φέτος ετοιμάστηκε να φύγει και με φώναξε σπίτι της
- Κορίνα εγώ θα φύγω την Δευτέρα
- Ναι ρε το ξέρω αλλά εγώ θα μείνω γιατί έχω την πτυχιακή , πρέπει να πάρω πτυχίο φέτος , δεν με παίρνει
- Εντάξει ρε κοριτσάρα, αλλά θέλω μια χάρη ..
- Τι ; Να πάω να σου πάρω τα βιβλία ;
-Όχι τα πήρα. Ο Αντρέας ρε συ θα μείνει μόνος του και θα περάσει και Χριστούγεννα μόνος γιατί τον έπρηξαν στον μεταπτυχιακό και τουλάχιστον μέχρι να φύγεις εσύ κάντου λίγο παρέα κανένα καφέ δηλαδή μην βγεις εκτός προγράμματος για χάρη του . Έχει παρέες αλλά και αυτοί όλη μέρα διαβάζουν και δεν την παλεύει
-Ναι ρε το συζητάς, ό,τι θέλει
-Ναι καλά κοίτα αυτός δεν πρόκειται να στο πει ποτέ. Πρότεινε του το εσύ . Άλλωστε μια χαρά τα πάτε.
Εντάξει είχα πεισθεί ότι τώρα θα εξωτερικεύσει ό,τι τυχόν αισθάνεται γιατί το πίστευα ότι νιώθει πράγματα για μένα , το ένιωθα. Φεύγει η φίλη μου και εγώ τον παίρνω τηλέφωνο .-Έλα Αντρέα , τι κάνεις , έχω μείνει Θεσσαλονίκη για την πτυχιακή , αν θες πάμε για κανένα καφέ
-Δηλαδή διαβάζεις;
-Ναι πρέπει να πάρω πτυχίο
-Ωραία , πάμε για καφέ και μετά να διαβάσουμε μαζί
-Οκ
Ήμουν σίγουρη ότι πρόκειται για υπονοούμενο. Ετοιμάστηκα λες και πήγαινα πρώτο ραντεβού. Πήρα και τα βιβλία για καμουφλάζ.
Πάμε στην Αριστοτέλους σε μια καφετέρια . Κάθεται απέναντι . Μιλούσαμε για άσχετα .. σχολή , διάβασμα , πτυχίο , άγχη , καμία επαφή. Αφού κάτσαμε κανένα 2ωρο , φύγαμε για το σπίτι του , που πίστευα ότι θα γίνει το μοιραίο
-Λοιπόν Κορίνα σε βολεύει γραφείο , καναπέ , κρεβάτι ;
-Τι;
- Λέω που σε βολεύει να διαβάζεις;
-Α, δεν έχω πρόβλημα όπου να ναι
-Οκ πάω γραφείο κάτσε όπου θες
Κάθισα κι εγώ στον καναπέ πήρα και μια κουβέρτα και άρχισα να βρίζω την τύχη μου κοιτώντας το ταβάνι και να προσπαθώ να εξηγήσω τι κάνω λάθος ή τέλος πάντων τι έχω παρεξηγήσει. Μάταιο . Δεν έβγαζα άκρη , προτίμησα να κυκλώσω καμία πηγή για την εργασία. Τον κοιτούσα που διάβαζε και τρελαινόμουν. Μετά από 3 ώρες του λέω
- Ρε συ φεύγω πήγε 12 πως θα γυρίσω σπίτι ;
-Έλα ρε κοιμάσαι εδώ σιγά
Από μέσα μου έβραζα αλλά δεν θα γινόταν να ζήσω πάλι το ίδιο σκηνικό να περιμένω να κάνει κίνηση κι εγώ '' και καλά να κοιμάμαι''
- Άστο μωρέ , ταλαιπωρία , πάω . Θα τα πούμε μέχρι την Παρασκευή που θα φύγω ε;
- Ναι ! Κανόνισε καφέ
Αφού κοπανούσα το χέρι μου στους τοίχους έφυγα. Πήγα σπίτι . Έκανα μπάνιο. Και άρχισα να προσπαθώ να βγάζω από το μυαλό μου τον Αντρέα . Δύσκολο . Αλλά αποφάσισα να μην ξαναβγω μαζί του , τουλάχιστον τώρα που δεν είναι η φίλη μου.
Με πήρε τηλέφωνα , για καφέ , αλλά του έλεγα ότι πρέπει να παραδώσω κομμάτια της πτυχιακής και ότι δεν προλαβαίνω. Έτσι έφυγα από την Θεσσαλονίκη. Μετά τις Γιορτές γυρίσαμε πίσω όλοι την ίδια μέρα. Αφού ευχηθήκατε στο αεροδρόμιο χρόνια πολλά και τα σχετικά , πολύ τυπικά , φύγαμε για Θεσσαλονίκη . Αυτός καθόταν σε άλλη σειρά γιατί είχε κλείσει με έναν φίλο του και δεν χωρούσαν στην δικιά μας.
-Ρε σ Κορίνα τι παίχτηκε με τον Αντρέα και δεν μιλιέστε και πολύ;
-Γιατί τι σου είπε;
-Τίποτα γι αυτό σε ρωτάω , όχι ότι τον ρώτησα αλλά όταν του είπα τι κάνατε στην Θεσσαλονίκη που έφυγα , μου είπε για έναν καφέ που πήγατε και μετά λέει εξαφανίστηκες συν ότι τώρα που είπατε χρόνια πολλά ήταν λες και λέγατε συλλυπητήρια.
-Χαχαχα, όχι ρε απλά είχα με την πτυχιακή θέματα και τώρα σου φάνηκε . Καμία σχέση.
Τι να της πω ότι νόμιζα ότι με γούσταρε και ότι προσπαθώ να ξεκολλήσω ;;;!!
Επιτέλους φτάσαμε, εμένα ήταν το τελευταίο εξάμηνο , ξενοίκιαζα τον Ιούνη , δεν είχα αφήσει και πολλά μαθήματα , ουσιαστικά την πτυχιακή είχα . Αποφάσισα λοιπόν , ότι θα περάσω καλά μέχρι να φύγω , αφού πρώτα περάσω όλα τα μαθήματα τον Φλεβάρη ώστε να έχω μόνο την πτυχιακή για Ιούνιο . Αυτό έκανα , στρώθηκα δεν σήκωσα κεφάλι και πέρασα όλα τα μαθήματα. Ο Αντρέας είχε τα δικά του με την σχολή , η φίλη μου διάβαζε , είχε πολλά μαθήματα , οπότε χαθήκαμε για περίπου ένα μήνα που κρατούσε η εξεταστική .
Όταν τέλειωσε , (τέλη Φλεβάρη περίπου) αποφασίζουμε να βγούμε για να το γιορτάσουμε ! Ο Αντρέας δεν θα ερχόταν μαζί μας , είχε διάβασμα , έλεγε. Βγαίνουμε με την φίλη μου , πίνουμε , περνάμε καλά και γνωρίζουμε 2 παιδιά από την Θεσσαλονίκη. Αν και είχα πει ότι δεν θα έκανα κάτι εφήμερο σκεφτόμουν εκείνο το βράδυ να το κάνω μόνο και μόνο επειδή είπα τελευταίο εξάμηνο και για να ξεκολλήσω από τον Αντρέα . Μόνο αριθμό πήρα τελικά τίποτα παραπάνω. Την επομένη θα πηγαίναμε για καφέ με τον Αντρέα . Αφού του είπαμε πως τα περάσαμε , όταν του αναφέραμε για τα 2 παιδιά , νευρίασε , μαζί μου.
- Καλά εσύ δεν έλεγες ότι δεν κάνεις κάτι με κάποιον γιατί δεν θες ξεκινάς κάτι που ξέρεις ότι δεν έχει μέλλον;
-Ναι ρε Αντρέα αλλά τελευταίο εξάμηνο , φεύγω τον Ιούνη ας περάσω λίγο καλά , γι αυτό πέρασα όλα τα μαθήματα τώρα.
- Δεν ξέρεις τι θες μάλλον , και τι θα κάνεις τώρα;
- Θα βγω μαζί του ;
- Καλά εντάξει
- Ρε Αντρέα εσένα τι σε νοιάζει τι θα κάνει η Κορίνα ;είπε η φίλη μου με πολύ αυστηρό ύφος.
-Δεν με νοιάζει την γνώμη μου λέω
- Η οποία είναι ; απάντησα εγώ
-Να κάτσεις στα αυγά σου . Είπε γελώντας
- Πολύ αστείο ρε Αντρέα , είπα σοβαρή
Φύγαμε κακήν κακώς , δεν πήρα ποτέ τηλέφωνο αυτό το παιδί , ο Αντρέας ηρέμησε γιατί του είπα ότι διέγραψα τον αριθμό και ότι τελικά είχε δίκιο, αν και δεν είχα καταλάβει το λόγο που είχε τσαντιστεί.
Πέρασε σχεδόν ένας μήνας.. έφτανε Πάσχα , και επειδή πάλι η φίλη μου θα έφευγε μια εβδομάδα νωρίτερα θα βγαίναμε να χαιρετηθούμε .Αυτή την φορά όμως θα ερχόταν και ο Αντρέας μαζί μας .
Πάμε σε ένα μαγαζί , παραλιακό της Θεσσαλονίκης και αφού είχαμε πιει τα ποτάκια μας να σου μπροστά μας τα 2 παιδιά από τότε ( η Θεσσαλονίκη όσο μεγάλη και να είναι δεν είναι τόσο ώστε να μην βρεθείς πάλι με τους ίδιους ανθρώπους ). Η φίλη μου του το είπε του Αντρέα και αυτός απλά με κοιτούσε και ήρθε και μου είπε
- Δεν πιστεύω να κάνεις καμιά βλακεία
-Γιατί τι σε νοιάζει εσένα τι θα κάνω εγώ , μπορεί και να κάνω , ελεύθερη είμαι
- Αυτό που σου είπα , μην κάνεις σε προειδοποίησα
- Σιγά ρε Αντρέα, γκόμενος μου είσαι και τρελαίνεσαι, δες καμιά εδώ πέρα και άσε με εμένα
Δεν απάντησε τίποτα και πήγε στη θέση του . Η φίλη μου εντομετάξυ είχε πιάσει κουβέντα με τον έναν (αυτόν που της την είχε πέσει τότε) αλλά είχαν πάει πιο πέρα , θα έλεγα ότι κόντευαν να βγουν από το μαγαζί . Ο άλλος , ήταν με μια άλλη παρέα και άρχιζε να πλησιάζει . Ο Αντρέας ήταν μόνος του και απλά κοιτούσε τι θα κάνω. Όταν ήρθε ο άλλος , μου πιασε την κουβέντα για κανένα τέταρτο του στυλ , που χάθηκα , τι κάνω , γιατί δεν τον πήρα τηλέφωνο πλησιάζοντας απειλητικά προς το πρόσωπό μου και εκεί που λέω έλα Κορίνα κάντο , ένα χέρι με τράβηξε και ήταν ο Αντρέας .
-Συγγνώμη λίγο , μας λέει και στους δύο με πολύ ευγενικό ύφος , να σου πω λίγο ;
- Ναι , τι θες ρε Αντρέα
- Να φύγουμε , έλα άστον , πάμε , θέλω να σου μιλήσω
-Τώρα σου ρθε να μου μιλήσεις , μου τα λες αύριο και σορρυ που σε γράψαμε αλλά καταλαβαίνεις.
- Ρε Κορίνα , πας καλά συ λέω είναι πολύ σοβαρό , θέλω να σου μιλήσω τώρα
- Καλά πήγαινε έξω κι έρχομαι
-Όχι μαζί θα φύγουμε
-Καλά ρε Αντρέα , καλά
Όλα αυτά φυσικά τα λέγαμε στο αυτί
Πάω τον διώχνω με τρόπο τον άλλον και φεύγουμε ,η φίλη μας είχε πάει ήδη για ύπνο γιατί ήταν κουρασμένη και έτσι κι αλλιώς δεν έγινε τίποτα με τον άλλον .
Μπαίνουμε στο αμάξι
-Ωραία για πες μου τώρα το σημαντικό που κάναμε εναν χαμό να φύγουμε
-Όχι εδώ .
-Τι όχι εδώ ; Τότε πού;
-Σπίτι μου
Δεν είπα λέξη , δεν καταλάβαινα και πολλά . Πήγαμε σπίτι του κάθισε στον καναπέ και μου λέει με ενα διστακτικό ύφος
-Κοίτα από τότε που σε γνώρισα θυμάμαι την πρώτη σου κουβέντα ,'' Δεν ξανακάνω κάτι που θα ξέρω ότι δεν έχει μέλλον '' Έτσι λοιπόν ποτέ μου δεν σου είπα τι αισθανόμουν , γιατί ήξερα ότι δεν έχει μέλλον , ήξερα ότι θα φύγεις από την Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο , ήξερα ότι ήσουν φίλη με την Γιώτα (η φίλη μου) , αλλά δεν μπορώ θα σκάσω. Σε γουστάρω εδώ και 7 μήνες , και σε 2 μήνες φεύγεις , τουλάχιστον ότι κάνεις μην το κάνεις μπροστά μου . Αυτά τώρα μπορείς να πεις ό,τι θες μπορείς να μην πεις και τίποτα και να σε πάω σπίτι σου . Άμα θες πες το και στην Γιώτα τώρα τα έκανα έτσι κι αλλιώς μούσκεμα.
Έμεινα να τον κοιτάω σαν παγωτό λιωμένο. Δεν πίστευα αυτό που άκουγα. και μετά από κανα 2 λεπτά μίλησα
-Κι εγώ το ίδιο.
Με άρπαξε φιληθήκαμε και με ρώτησε αν θέλω να κοιμηθώ σπίτι του απόψε, κοιμηθήκαμε αγκαλιά
χωρίς να κάνουμε το παραμικρό. Την επόμενη μέρα σηκώθηκα , φάγαμε μαζί πρωινό , μεπήγε σπίτι μου με φίλησε και είπαμε ΄΄τα λέμε ''
Η φίλη μου δεν έμαθε τίποτα , έφυγε για Ρόδο , κι εγώ λόγω πτυχιακής έμεινα Θεσσαλονίκη για λίγες μέρες ακόμα.
Βγήκαμε για καφέ μιλήσαμε και αποφασίσαμε ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε αυτό που νιώθουμε χρίς να σκεφτόμαστε ότι σε 2 μήνες φεύγω . Και όντως βγαίναμε και κάναμε πράγματα λες και ήμασταν ζευγάρι . Όταν έφυγα για Κέρκυρα συνέχισε να με παίρνει τηλέφωνο ανυπομονώντας να με δει .
Γυρίσαμε Θεσσαλονίκη μ η φίλη μου δεν έμαθε τίποτα και μπροστά της ήμασταν πολύ προσεκτική , δεν ήξερα πως θα το πάρει . Στην εξεταστική , εγώ είχα μόνο ένα μάθημα , διαβάσαμε μαζί ακόμα κι ας μην ήξερε τίποτα από τα θεωρητικά τα δικά μου . Πηγαίναμε βόλτες χωρίς την φίλη μου γιατί είχε διάβασμα (αυτό μας βόλευε είναι αλήθεια ) . Την ημέρα που έπρεπε να παραδώσω την πτυχιακή ήρθε μαζί μου , οι δικοί μου δεν μπόρεσαν να έρθουν λόγω δουλειάς , (γονείς κλπ) , η φίλη μου έδινε μάθημα την ίδια μέρα και ώρα και ήρθε μόνο ο Αντρέας να με δει που την παρουσίαζα. Ένιωσα τόσο περήφανη και τόσο ωραία και σίγουρη που ήταν εκεί . Όμως ήρθε η μέρα που θα έφευγα.. Συγκεκριμένα , Τρίτη παρουσίασα , Παρασκευή έφευγα και Σάββατο θα έρχονταν οι δικοί μου με την μεταφορική να μαζέψουν τα πράγματα μου . Την Τετάρτη είχαμε βγει για φαγητό, εγώ και ο Αντρέας μ δεν είπαμε τίποτα σχετικό και εμένα μου φαινόταν πολύ μακρινό όλο αυτό . Την Πέμπτη όμως ... λύγισα .. άρχισα να κλαίω και να τον ρωτάω τώρα τι θα γίνει . Αποφασίσαμε ότι μαζί δεν γίνεται να είμαστε λόγω απόστασης και ήταν λογικό . Κλάμα αυτός κόντρα κλάμα κι εγώ . Πακετάραμε μαζί τα πράγματα και πέσαμε για ύπνο . Το πρωί σηκωθήκαμε, δεν πήρα πράγματα αφού θα έρχονταν να τα πάρουν όλα την επόμενη μέρα. Χαιρέτησα το σπίτι μου 4 χρόνια τώρα και πήγαμε για πρωινό. Στην φίλη μου είχα πει να έρθει αεροδρόμιο το μεσημέρι που θα έφευγα να την χαιρετήσω ( ότι δήθεν είχα δουλειές) .Πήγαμε για καφέ .. φαγητό .. σιωπή δεν μιλούσε κανείς μας . Μέχρι που έφτασε η ώρα της αποχώρησης , με πήγε στο αεροδρόμιο , μου έδωσε ένα μεγάλο και δυνατό φιλί , έναν φάκελο , και με αποχαιρέτησε με την υπόσχεση ότι κάπου θα ξαναβρεθούμε. Μου είχε πει τον φάκελο να τον ανοίξω όταν μπω στο αεροπλάνο. Νόμιζα ότι η καρδιά μου θα ξεριζωθεί και θα βγει έξω. Δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι δεν ξέρω πότε και αν θα τον δω και ότι πλέον δεν θα είμαστε μαζί .
Μπήκα στο αεροπλάνο , άνοιξα τον φάκελο , είχε ένα γράμμα και το δαχτυλίδι που μου είχε πέσει την πρώτη φορά τα Χριστούγεννα που είχα πάει σπίτι του , το χα ξεχάσει αυτό , ποτέ μου δεν το είχα αναζητήσει .
'' Να ξέρεις ότι για μένα θα σημαίνεις πάντα τόσα πολλά , δεν θα σε ξεχάσω ποτέ , έναν χρόνο πέρασα ανεπανάληπτα όμορφα μαζί σου , έδωσες στις στιγμές μου νόημα , θα ξανασυναντηθούμε , μην το ξεχνάς μικρή μου .. το δαχτυλίδι το είχα κρατήσει από τότε .. δεν το χρειάζομαι πια γιατί δεν έχω ανάγκη τα πράγματα με γέμισες με αναμνήσεις .. Να προσέχεις..''
Ξέρω ότι πλέον τέλειωσε το μεταπτυχιακό του και είναι κάπου στην Αγγλία και διδακτορικό .. μιλάμε που και που .. ούτε εγώ είχα κάτι σοβαρό από τότε αλλά ούτε και αυτός από ότι ξέρω .. Ίσως κάπου
κάποτε τυχαία ή όχι ξαναβρεθούμε ..
Θα σε θυμάμαι
Κορίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου